بخش بندی بازار در بیشتر اوقات کلید توسعه مزیت رقابتی پایدار است . در برنامه ریزی استراتژیک بازاریابی، بخشبندی به معنی تشخیص گروه مشتریانی است که واکنش متفاوتی نسبت به دیگر گروه ها از خود نشان می دهند. در عین حال وظیفه تشخیص بخش های مختلف بازار بسیار دشوار است و ملاکهای مختلفی توسط استراتژیست های بازاریابی بکار گرفته می شود.

بطور معمول از چند فاکتور در بخشبندی بازار استفاده می شود. در کل لازم است تا این فاکتورها بر اساس توانایی شان در تشخیص بخش هایی که توسط بازاریابان باید هدفگذاری شود، ارزیابی می شوند.

متغیرهای متداول در بخش بندی بازار را می توان در چهار بخش اصلی دسته بندی کرد:

جمعیت شناختی، جغرافیایی، رفتاری و روان شناختی

با تخصصی تر شدن دانش بازاریابی و به کمک سایر دانش های مکمل از جمله، روان شناسی و جامعه شناسی، بازاریابان ملاک های پیچیده تری را برای بخش بندی بازارها بکار برده اند. در سالهای اخیر دو عامل موجب شده است که ابزارها و متدولوژی های جدیدی تری در حوزه طبقه بندی مشتریان استفاده شود،

اول: رشد تکنولوژی و رسانه های دیجیتال و

دوم، رقابتی شدن بازار و گرایش به سمت اختصاصی سازی کالاها.

این ابزارهای پژوهشی هم از دانش های حوزه علوم انسانی عاریت گرفته می شوند و هم از دانش تکنولوژی. بعنوان مثال لنوو، برای درک بهتر جامعه مصرفی هند از پژوهش های قوم نگاری (ethnography) استفاده کرده است. همچنین پینترست Pinterest، به عنوان یک رسانه اجتماعی توانسته است به مخزنی برای کسب بینش فرهنگی درباره مشتریان تبدیل شود.